|
auditie
Monoloog van Glenn Alterman uit het boek '2 Minutes & Under'.
isbn 1-880399-49-0
Hoofdpersoon: een man of vrouw
Leeftijd: iedere leeftijd
Locatie: iedere locatie
Nadat ‘naam’ een afspraak voor een belangrijke auditie heeft gemaakt,
ontdekt ze tot haar grote schrik dat ze maar twee minuten heeft om haar kunnen
te tonen.
‘naam’:
Twee? Twee minuten?! Wat kan ik...? Wat kunnen ze nou zien in...?! Twee minuten?! Is dit een grap? Dat kunnen ze toch...! Dat is nooit genoeg. Tegen de tijd dat ik “Hallo mijn naam is [naam] en mijn monoloog is van Glenn Alterman,” heb gezegd, dan is het al voorbij. Twee minuten? Ik mag van geluk spreken als ik er überhaupt een zin uit krijg, met enig gevoel... anders dan hysterie! Ik ben geen computer. Ik kan niet iets voelen op cue, met de knip van een vinger spelen! Dat is onmenselijk! On...-artistiek! Dan moet ik gaan schrappen in mijn monoloog. Dan slaat het toch nergens meer op, het ritme is dan helemaal zoek! Twee minuten? Dat is geen auditie, dat is een lopende band. Volgende! Volgende! Volgende! Nee, daar doe ik niet aan mee, vergeet het maar. Ik bel ze wel en dan zeg ik het af.
‘naam’ draait zich om en loopt weg, maar stopt dan.
‘naam’:
Wacht even, wat doe ik nou?! Het is wel een auditie, een kans. Die kan ik toch niet... wacht even, ik moet even na denken. Ik moet hier toch iets mee kunnen. Twee minuten? Oké, goed, prima. Als dat is wat ze willen, dan kunnen ze het krijgen. En ik ga niets schrappen! Nee ik ga comprimeren! Ik verhoog het tempo, geef ze waar voor hun geld. Twee minuten? Twee minuten?! Natuurlijk, prima, komt er aan! Jullie willen twee minuten? Oké. Oké! Maar doe je veiligheidsriemen om want het wordt een wilde rit!
 |
13-01-2007 22:42