|
"Monoloog" (2006)
Ik ben verdwaald, verdwaald in me krankzinnige gedachtes die me laten denken over alles en er niet uitkomen. Het is iets wat ik voel en niet in bedwang heb, het zijn teveel gedachtes tegelijk om het op te schrijven. Het is alsof ik diep verdrink en naar adem snak... Ik wil eruit komen maar het is te sterk... De maan is mijn rust, heerlijk donker.. de donker is waar ik in vertrouw, het zou namelijk nooit liegen. De zon is iets wat straalt maar bedriegt, het is warm maar koel. Het voelt alsof ik steeds kouder word, geen gevoel meer heb en alleen maar gedachtes.. gedachtes die voelen, gedachtes die verdwalen gedachtes die dreigen... ik word er in gevangen genomen en gek gemaakt... ik wil weg, weg... gewoon weg!! Ik word alleen maar blinder gemaakt door die idiote enge mens!.. mensen die niet weten.. mensen die.. GATVER mensen!.. ik walg van ze...IK HAAT ZE!.. Maar wat ben ik dan?. . Was ik maar een onschuldige vlinder.. .. die dingen ziet en voelt, niet praat maar zwijgt en geniet van de mooie dingen om zich heen... Al was ik een mooie bloem.. die door iedereen wordt bewonderd en alleen maar om het feit dat het een bloem is.. wat zou ik toch graag de lieve maan willen omhelzen en erop willen zitten, ik met de vlinders en bloemen om me heen die af en toe mooie gekleurde licht geven en dan met ze communiceren... (zucht) Alleen op de maan zou beter zijn dan .. dan alleen op de wereld...
Geschreven door Fernanda Garcia Giraldo
 |
13-01-2007 19:03